BENİ SEVMEDİĞİNİ İLK KEZ KABULLENDİM.

Göğüsümde koca bir taşla saatlerce seni düşündüm.

Düşündükçe onca çabamın emeğimin boşa gittiğini farkettim.

Sanki beni anlayacakmış gibi duvarlarla konuştum.

Çünkü ben sana hiç bir şeyi anlatmayı beceremedim.

Ne kırgınlıklarımı anlayabildin.

Ne de hissetiklerimi önemsedin.

Velhasıl

Yerimin senin yanın olmadığını biliyorum artık.

İnanki buna bile mutluyum.

Çünkü yepyeni bir sayfa açabilirim artık.

Her şeye yeniden başlayabilirim.

Ben içinde senin olduğun koca bir BELİRSİZLİĞİ yendim.

Sen artık kimin baharına çiçek olmak istiyorsan ona git.

Benim bahçem sana bir daha yeşermez...

Bahar temizliği...