UYANIŞ...

Yaş almaya başladıktan sonraki farkındalıklarım;

Bazı şeyler için artık sabrım yok, ukala olduğum için değil, hayatımda artık beni mutsuz eden ya da üzen şeylere vakit kaybetmek istemiyorum. Gelen güzelliklere yer açmak için.

Laf sokamalara, gözüme bakamadan aptalca yalan söylenmesine, haddinden fazla eleştirilere ve hangi türden olursa olsun talep ve beklentilere artık sabrım yok.

Beni sevmeyen, benden hoşlanmayan insanları sevmeye ve bana gülümsemeyen insanlara gülmeye yönelik arzumu kaybettim.

Artık yalan söyleyen ssygısızlara ve yönetmek isteyen insanlara bir dakika bile harcamak istemiyorum. Yalancı, korkakları oldukları yerde bırakıp yoluma devam ediyorum.

Oyunların, ikiyüzlülüğün, sahtekarlıkların ve ucuz övgülerin olduğu ortamlardan gülerek uzaklaşıyorum, onları kocaman yalnızlıklarıyla başbaşa bırakarak.

Çok bilmişliğe ve akademik ukalalığa tahammülüm yok. Aynı şekilde boş dedikodulara da bulaşarak enerjimi emmelerine izin vermiyorum.

Uyuşmazlıktan ve karşılaştırmalardan nefret ediyorum.

Farklılıktan, hatta zıtlıklardan oluşan karma bir dünyaya inanıyor ve saygı duyuyorum. O yüzden katı ve toleransı olmayan insanlardan kaçıyorum.

Arkadaşıkta sadakatsizlikyten ve ihanetten hoşlanmıyorum. Birisine iltifat edemeyen v e onları nasıl yüreklendireceğini bilmeyen insanlarla arama 1 adım mesafe koyuyorum.

Abartılar ve gösterişler beni çok fazla sıkıyor.

Gerçek ve doğal olanlar her zaman efsane benim için.

Hep sevin, sevgi sizi bulur...