YAŞAMAK DİYORUMMM
KENDİME SÖZÜM artık çok düşünmekten vazgeçiyorum...
Babaannemin lafı aklıma gelince düşün düşün boktur işin, gülmek sarıyor bedenimi, içimde hafif bir sızıyla gülümsüyorum geleceğe.
Mesala ip mi dolaştı valla uğraşmıyorum dolaştığı yerden kesip koparıyorum, Vazomu kırıldı, yapıştırmakla zaman kaybetmiyorum, olması gerektiği yerde bırakıyorum.
Yemeği yaktım aman yanarsa yansın canımıza bişey olmasın diyorum, canım sağolsun diyorum, deli diyorlar desinler o kadar hafifledim ki.
Bana ait olmayan hiç bir yükü üzerimde taşımadığımdan beri sırt ağrısı çekmiyorum, naber... şşşt sen de dene.
Sağol deyince, sende canım diyen insanları alıyorum hayatıma nasıl hassas bir düşünce senin canını düşünen canın olduğunu bilmek.
Birine bir şeyi artık bir kere söylüyorum, anladı anladı, anlamadı anladığı kadarıyla bırakıyorum. İster doğru anlar ister yanlış çokta tın yanii. Çünkü herkes anladığı kadar var yani.
Fazladan hiç bir şey istemiyorum artık, hayatımda ve yaşam alanınmda.
Ne istediğini bilmeyen bir insan için kendimi yormamam gerektiğini, kendime olan saygımdan dolayı vazgeçiyorum, herkes çabası kadar var.
Takımı bozulmuş bardak ve çanak hiç tutmuyorum, bozulmuşsa bırak gitsin. Kullanmadığım eşyaları ayıklıyorum dolaplar nefes almaya başlıyor, hemde benim için bir önemli kalmamış olanlar başkasının ihtiyacını karşılıyor. Asıl mutluluk başkasının gülümsemesine sebep olabilmekmiş
Değerini kaybetmiş insanlar mı?
Hayatımda önemi kalmamış olanları akışa yavaşça bırakıyorum. Zararlı kim varsa bırak gitsin.
Unutma seninle olmak isteyen, yanında olabilmek için çare bulur.
Keşkeler mi?
Eğer bu yazıyı okurken, birden uzaklara daldıysan sıçtın demektir.
Neden mi? Şimdi çok sıcak... anlamıyorsun ama elindeki mucizeyi ellerinle kaybetmişsin demektir.
Önce içsel temizlik yaptım, sonra evsel temizlik. İnanır mısın? O gece deliksiz uyudum.
Neden? Çünkü. Belirsizlik değersizlik.
Oh be!
Dünya varmış nefes aldım.
Evimde yeni eşyalara,
İnsanların iyilerine kalbimde yer açtım.
Hoş geldin.
Hazır mısın?
Sevgi rotamız olsun...